满庭芳（妓女）

满庭芳（妓女）原文：

南国一分春色，东窗八面光风。女兄欢笑酒尊同。满眼儿孙群从。
同一帮友人在安远楼聚会，酒席上一位姓黄的歌女请我作一首词，我便当场创作此篇。时为八月五日。芦苇的枯叶落满沙洲，浅浅的寒水在沙滩上无声无息地流过。二十年光阴似箭，如今我又重新登上这旧地南楼。柳树下的小舟尚未系稳，我就匆匆忙忙重回故地。因为过不了几日就是中秋。早已破烂不堪的黄鹤矶头，我的老朋友有没有来过？我眼前满目是苍凉的旧(...)
西风从绿波之间起来。以花叶凋零，故曰“愁起“。鸡塞《汉书·匈奴传》：“送单于出朔方鸡鹿塞。“颜师古注：”在朔方浑县西北。“（今陕西横山县西）《后汉书·和帝纪》：”窦宪出鸡鹿塞“，简称鸡塞。亦作鸡禄山。《花间集》卷八孙光宪《定西番》：”鸡禄山前游骑。“这里泛指边塞。彻：大曲中的最后一遍。“吹彻“意谓吹到最后一曲。笙以吹久而含润，故云”寒“。元稹《连昌宫调》：”逡巡大遍凉州彻“，” 大遍“有几十段。后主《玉楼春》：”重按霓裳歌遍彻“，可以参证。倚：明吕远本作“寄“，《读词偶得》曾采用之。但”寄(...)
“我当二十不得意，一心愁谢如枯兰。”三四句写情。李贺二十一岁应河南府试。初试告捷，满以为从此便可扶摇直上，不料有人以李贺“父名晋肃，子不得举进士”为由，阻挠他参加进士考试。“一心愁谢如枯兰”正是这种抑郁悲愤心境的写照。“枯兰”用来形容受到沉重打击之后忧伤绝望的“心”，奇特而又妥(...)
后面两句，是解释为什么“风潮难具论”。“洲岛骤回合，圻岸屡崩奔。”回：水转的意思。圻岸：曲曲折折的江岸。这两句说，沿途风急潮猛，浪潮遇到洲岛，顿时分流回绕过去，随后又汇流而下；浪潮一次次冲击着江岸，又一次次的倒折而来，奔腾向前。风潮的这种情状经常重复、变幻，所以说“难具论”。
起势不凡，以钱塘江喻人世的聚散离合，充分表现了词人的豪情。首二句表面上是写钱塘江潮水一涨一落，但一说“有情”，一说“无情”，此“无情”，不是指自然之风本乃无情之物，而是指已被人格化的有情之风，却绝情地送潮归去，毫不依恋。所以，“有情卷潮来”和“无情送潮归”，并列之中却以后者为主，这就突出了此词抒写离情的特定场景，而不是一般的咏潮之作，如他的《南歌子·八月十八日观潮》词、《八月十五日看潮五绝》诗，着重渲染潮声和潮势，并不含有别种寓意。下面三句实为一个领字句，以“问”字领起。西兴，在钱塘江南，今杭州市对岸，萧山县治之西。“几度斜晖”，即多少次看到残阳落照中的钱塘潮呵！这里指与参寥多次同观潮景，颇堪纪念。“斜晖”，一则承上“潮归”，因落潮一般在傍晚时分，二则此景在我国古代诗词中往往是与离情结合在一起的特殊意象。此句以发问的形式，写出天上阳光的无情。地下潮水无情而归，天上夕阳无情而下，这是以天地和自然万物的无情，衬托人之有情。
“都道无人愁似我，今夜雪，有梅花，似我愁。”结尾表明，他陷入了深(...)
这是一首咏清明节序的应制词。上阕写清明时暮春景，隐含朝廷恩泽普及百姓的微旨，如“好时代”四句，全是歌功颂德。中阕重点写自然的生机及民间的祥和。”下阕就寒食到清明景象(...)
在抒情方式之选择上，《伐木(...)
这两句交代了赏牡丹时人们的欣喜(...)

满庭芳（妓女）拼音解读：

nán guó yī fèn chūn sè ，dōng chuāng bā miàn guāng fēng 。nǚ xiōng huān xiào jiǔ zūn tóng 。mǎn yǎn ér sūn qún cóng 。
tóng yī bāng yǒu rén zài ān yuǎn lóu jù huì ，jiǔ xí shàng yī wèi xìng huáng de gē nǚ qǐng wǒ zuò yī shǒu cí ，wǒ biàn dāng chǎng chuàng zuò cǐ piān 。shí wéi bā yuè wǔ rì 。lú wěi de kū yè luò mǎn shā zhōu ，qiǎn qiǎn de hán shuǐ zài shā tān shàng wú shēng wú xī dì liú guò 。èr shí nián guāng yīn sì jiàn ，rú jīn wǒ yòu zhòng xīn dēng shàng zhè jiù dì nán lóu 。liǔ shù xià de xiǎo zhōu shàng wèi xì wěn ，wǒ jiù cōng cōng máng máng zhòng huí gù dì 。yīn wéi guò bú le jǐ rì jiù shì zhōng qiū 。zǎo yǐ pò làn bú kān de huáng hè jī tóu ，wǒ de lǎo péng yǒu yǒu méi yǒu lái guò ？wǒ yǎn qián mǎn mù shì cāng liáng de jiù (...)
xī fēng cóng lǜ bō zhī jiān qǐ lái 。yǐ huā yè diāo líng ，gù yuē “chóu qǐ “。jī sāi 《hàn shū ·xiōng nú chuán 》：“sòng dān yú chū shuò fāng jī lù sāi 。“yán shī gǔ zhù ：”zài shuò fāng hún xiàn xī běi 。“（jīn shǎn xī héng shān xiàn xī ）《hòu hàn shū ·hé dì jì 》：”dòu xiàn chū jī lù sāi “，jiǎn chēng jī sāi 。yì zuò jī lù shān 。《huā jiān jí 》juàn bā sūn guāng xiàn 《dìng xī fān 》：”jī lù shān qián yóu qí 。“zhè lǐ fàn zhǐ biān sāi 。chè ：dà qǔ zhōng de zuì hòu yī biàn 。“chuī chè “yì wèi chuī dào zuì hòu yī qǔ 。shēng yǐ chuī jiǔ ér hán rùn ，gù yún ”hán “。yuán zhěn 《lián chāng gōng diào 》：”qūn xún dà biàn liáng zhōu chè “，” dà biàn “yǒu jǐ shí duàn 。hòu zhǔ 《yù lóu chūn 》：”zhòng àn ní shang gē biàn chè “，kě yǐ cān zhèng 。yǐ ：míng lǚ yuǎn běn zuò “jì “，《dú cí ǒu dé 》céng cǎi yòng zhī 。dàn ”jì (...)
“wǒ dāng èr shí bú dé yì ，yī xīn chóu xiè rú kū lán 。”sān sì jù xiě qíng 。lǐ hè èr shí yī suì yīng hé nán fǔ shì 。chū shì gào jié ，mǎn yǐ wéi cóng cǐ biàn kě fú yáo zhí shàng ，bú liào yǒu rén yǐ lǐ hè “fù míng jìn sù ，zǐ bú dé jǔ jìn shì ”wéi yóu ，zǔ náo tā cān jiā jìn shì kǎo shì 。“yī xīn chóu xiè rú kū lán ”zhèng shì zhè zhǒng yì yù bēi fèn xīn jìng de xiě zhào 。“kū lán ”yòng lái xíng róng shòu dào chén zhòng dǎ jī zhī hòu yōu shāng jué wàng de “xīn ”，qí tè ér yòu tuǒ (...)
hòu miàn liǎng jù ，shì jiě shì wéi shí me “fēng cháo nán jù lùn ”。“zhōu dǎo zhòu huí hé ，qí àn lǚ bēng bēn 。”huí ：shuǐ zhuǎn de yì sī 。qí àn ：qǔ qǔ shé shé de jiāng àn 。zhè liǎng jù shuō ，yán tú fēng jí cháo měng ，làng cháo yù dào zhōu dǎo ，dùn shí fèn liú huí rào guò qù ，suí hòu yòu huì liú ér xià ；làng cháo yī cì cì chōng jī zhe jiāng àn ，yòu yī cì cì de dǎo shé ér lái ，bēn téng xiàng qián 。fēng cháo de zhè zhǒng qíng zhuàng jīng cháng zhòng fù 、biàn huàn ，suǒ yǐ shuō “nán jù lùn ”。
qǐ shì bú fán ，yǐ qián táng jiāng yù rén shì de jù sàn lí hé ，chōng fèn biǎo xiàn le cí rén de háo qíng 。shǒu èr jù biǎo miàn shàng shì xiě qián táng jiāng cháo shuǐ yī zhǎng yī luò ，dàn yī shuō “yǒu qíng ”，yī shuō “wú qíng ”，cǐ “wú qíng ”，bú shì zhǐ zì rán zhī fēng běn nǎi wú qíng zhī wù ，ér shì zhǐ yǐ bèi rén gé huà de yǒu qíng zhī fēng ，què jué qíng dì sòng cháo guī qù ，háo bú yī liàn 。suǒ yǐ ，“yǒu qíng juàn cháo lái ”hé “wú qíng sòng cháo guī ”，bìng liè zhī zhōng què yǐ hòu zhě wéi zhǔ ，zhè jiù tū chū le cǐ cí shū xiě lí qíng de tè dìng chǎng jǐng ，ér bú shì yī bān de yǒng cháo zhī zuò ，rú tā de 《nán gē zǐ ·bā yuè shí bā rì guān cháo 》cí 、《bā yuè shí wǔ rì kàn cháo wǔ jué 》shī ，zhe zhòng xuàn rǎn cháo shēng hé cháo shì ，bìng bú hán yǒu bié zhǒng yù yì 。xià miàn sān jù shí wéi yī gè lǐng zì jù ，yǐ “wèn ”zì lǐng qǐ 。xī xìng ，zài qián táng jiāng nán ，jīn háng zhōu shì duì àn ，xiāo shān xiàn zhì zhī xī 。“jǐ dù xié huī ”，jí duō shǎo cì kàn dào cán yáng luò zhào zhōng de qián táng cháo hē ！zhè lǐ zhǐ yǔ cān liáo duō cì tóng guān cháo jǐng ，pō kān jì niàn 。“xié huī ”，yī zé chéng shàng “cháo guī ”，yīn luò cháo yī bān zài bàng wǎn shí fèn ，èr zé cǐ jǐng zài wǒ guó gǔ dài shī cí zhōng wǎng wǎng shì yǔ lí qíng jié hé zài yī qǐ de tè shū yì xiàng 。cǐ jù yǐ fā wèn de xíng shì ，xiě chū tiān shàng yáng guāng de wú qíng 。dì xià cháo shuǐ wú qíng ér guī ，tiān shàng xī yáng wú qíng ér xià ，zhè shì yǐ tiān dì hé zì rán wàn wù de wú qíng ，chèn tuō rén zhī yǒu qíng 。
“dōu dào wú rén chóu sì wǒ ，jīn yè xuě ，yǒu méi huā ，sì wǒ chóu 。”jié wěi biǎo míng ，tā xiàn rù le shēn (...)
zhè shì yī shǒu yǒng qīng míng jiē xù de yīng zhì cí 。shàng què xiě qīng míng shí mù chūn jǐng ，yǐn hán cháo tíng ēn zé pǔ jí bǎi xìng de wēi zhǐ ，rú “hǎo shí dài ”sì jù ，quán shì gē gōng sòng dé 。zhōng què zhòng diǎn xiě zì rán de shēng jī jí mín jiān de xiáng hé 。”xià què jiù hán shí dào qīng míng jǐng xiàng (...)
zài shū qíng fāng shì zhī xuǎn zé shàng ，《fá mù (...)
zhè liǎng jù jiāo dài le shǎng mǔ dān shí rén men de xīn xǐ (...)

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

这两句交代了赏牡丹时人们的欣喜(...)
“都道无人愁似我，今夜雪，有梅花，似我愁。”结尾表明，他陷入了深(...)

相关赏析

秀才，你儒业祖传袭，文章幼攻习。我低低问，暗暗猜，心疑忌，叔伯远房姑舅的？
重帘未卷影沈沈，
⑴周天子：指周穆王。⑵玉山：神话中的山名。《山海经》：“玉山是西王母所居也。” ⑶鸣驺：前呼后拥的驺从。驺：古代养马兼管驾车的人。⑷赤骥：指火红色的马，传说中周穆王驾车用的八匹骏马之一。
这两句交代了赏牡丹时人们的欣喜(...)

作者介绍

沈钟 沈钟（1436-1518年），字仲律，晚号休斋，人称休翁先生。明天顺四年进士（1460年），明代诗人、书法家、教育官员，提学山西、湖广、山东等地。著有《思古斋集》、《晋阳稿》、《楚游》，集合称之《休斋集》。