贺新郎（郡宴和韵）

贺新郎（郡宴和韵）原文：

词人怀着满腔热情，却是报国无门，这使他深感困惑，而这也正是近代中国的悲哀。即使词人放弃追求，别人也会理解他的这种选择，因为他已无法再积极作为。但词人不愿就此度过余生，他依然怀着自己不渝的情操，保持着不屈不挠的品格。词以踏雪折梅作结，即向世人表明这样的夙愿，从而使整篇词意得以进一步升华。
周馈饷掌上裁划，抚疲赢得营逸阃外驱差。玉免毫挥翰墨学足三冬，紫鸾诰叙勋
足见开头意象的如此崛起，决非偶然。说明作者在目累累邱坟时被激直的对人生的悟发有其焦灼性。作者确是为眼前图景百触目惊心。也正因为这种悟发和焦灼来自眼前的严峻生活图景以及由此而联到的、长期埋葬在诗人记忆仓库中的决象，所以这开头的涵盖性就异常广阔，气势异常充沛，思维触角轩翥不群。这正是唐代诗僧皎然说的：“诗人之思初发，取境偏高，则一首举体便高”。（《诗式》）作者出了郭门以后，其所见所想，几乎无一而不与一“去”一“来”、一生一死有关。埋葬死人的“古墓”是人生的最后归宿了，然而死人也还是难保。他们的墓被平成耕地了，墓边的松柏也被摧毁而化为禾薪。人生，连同他们的坟墓，与时日而俱逝，而新的田野，却又随岁月而俱增。面对着这样的凄凉现象，面对着那一个“时”，却又偏偏是“世积乱离”（《文心雕龙·明诗》）、大地兵戈、生民涂炭之时，诗人对眼前一“去”一“来”的鱼龙变幻，不由引起更深的体会，而愁惨也就愈甚了。既然“来者”的大难一步逼近一步，他不能不为古今代谢而沉思；既然看到和听到白扬为劲风所吹，他不能不深感白扬之“悲”从而自伤身世。历来形容悲风，都是突出其“萧萧”声。为此，诗人不由沉浸到一种悲剧美的审美心态积淀之中而深有感发，终于百感苍茫地发出惊呼：白扬多悲风，萧萧愁杀人！墓前墓后的东西很多，而只归结到“白扬”(...)
鱼葺鳞以自别兮，蛟龙隐其文章。
还没有玩遍三四座山，山路弯弯，已经历千万转。
我姑酌彼兕觥，维以不永伤。
接下去，就出现了全诗最扣人心弦的描写：临离家门的时候，老翁原想瞒过老妻，来个不辞而别，好省去无限的伤心。谁知走了没有几步，迎面却传来了老妻的悲啼声。他(...)
人尽说、铜虎分贤，银潢储秀，巩固行都藩屏。棠阴散暑，鼎篆凝香，永日一庭虚静。红袖持觞，彩笺挥翰，适意酒豪诗俊。看飞云丹诏，行沙金勒，待公归觐。

贺新郎（郡宴和韵）拼音解读：

cí rén huái zhe mǎn qiāng rè qíng ，què shì bào guó wú mén ，zhè shǐ tā shēn gǎn kùn huò ，ér zhè yě zhèng shì jìn dài zhōng guó de bēi āi 。jí shǐ cí rén fàng qì zhuī qiú ，bié rén yě huì lǐ jiě tā de zhè zhǒng xuǎn zé ，yīn wéi tā yǐ wú fǎ zài jī jí zuò wéi 。dàn cí rén bú yuàn jiù cǐ dù guò yú shēng ，tā yī rán huái zhe zì jǐ bú yú de qíng cāo ，bǎo chí zhe bú qū bú náo de pǐn gé 。cí yǐ tà xuě shé méi zuò jié ，jí xiàng shì rén biǎo míng zhè yàng de sù yuàn ，cóng ér shǐ zhěng piān cí yì dé yǐ jìn yī bù shēng huá 。
zhōu kuì xiǎng zhǎng shàng cái huá ，fǔ pí yíng dé yíng yì kǔn wài qū chà 。yù miǎn háo huī hàn mò xué zú sān dōng ，zǐ luán gào xù xūn
zú jiàn kāi tóu yì xiàng de rú cǐ jué qǐ ，jué fēi ǒu rán 。shuō míng zuò zhě zài mù lèi lèi qiū fén shí bèi jī zhí de duì rén shēng de wù fā yǒu qí jiāo zhuó xìng 。zuò zhě què shì wéi yǎn qián tú jǐng bǎi chù mù jīng xīn 。yě zhèng yīn wéi zhè zhǒng wù fā hé jiāo zhuó lái zì yǎn qián de yán jun4 shēng huó tú jǐng yǐ jí yóu cǐ ér lián dào de 、zhǎng qī mái zàng zài shī rén jì yì cāng kù zhōng de jué xiàng ，suǒ yǐ zhè kāi tóu de hán gài xìng jiù yì cháng guǎng kuò ，qì shì yì cháng chōng pèi ，sī wéi chù jiǎo xuān zhù bú qún 。zhè zhèng shì táng dài shī sēng jiǎo rán shuō de ：“shī rén zhī sī chū fā ，qǔ jìng piān gāo ，zé yī shǒu jǔ tǐ biàn gāo ”。（《shī shì 》）zuò zhě chū le guō mén yǐ hòu ，qí suǒ jiàn suǒ xiǎng ，jǐ hū wú yī ér bú yǔ yī “qù ”yī “lái ”、yī shēng yī sǐ yǒu guān 。mái zàng sǐ rén de “gǔ mù ”shì rén shēng de zuì hòu guī xiǔ le ，rán ér sǐ rén yě hái shì nán bǎo 。tā men de mù bèi píng chéng gēng dì le ，mù biān de sōng bǎi yě bèi cuī huǐ ér huà wéi hé xīn 。rén shēng ，lián tóng tā men de fén mù ，yǔ shí rì ér jù shì ，ér xīn de tián yě ，què yòu suí suì yuè ér jù zēng 。miàn duì zhe zhè yàng de qī liáng xiàn xiàng ，miàn duì zhe nà yī gè “shí ”，què yòu piān piān shì “shì jī luàn lí ”（《wén xīn diāo lóng ·míng shī 》）、dà dì bīng gē 、shēng mín tú tàn zhī shí ，shī rén duì yǎn qián yī “qù ”yī “lái ”de yú lóng biàn huàn ，bú yóu yǐn qǐ gèng shēn de tǐ huì ，ér chóu cǎn yě jiù yù shèn le 。jì rán “lái zhě ”de dà nán yī bù bī jìn yī bù ，tā bú néng bú wéi gǔ jīn dài xiè ér chén sī ；jì rán kàn dào hé tīng dào bái yáng wéi jìn fēng suǒ chuī ，tā bú néng bú shēn gǎn bái yáng zhī “bēi ”cóng ér zì shāng shēn shì 。lì lái xíng róng bēi fēng ，dōu shì tū chū qí “xiāo xiāo ”shēng 。wéi cǐ ，shī rén bú yóu chén jìn dào yī zhǒng bēi jù měi de shěn měi xīn tài jī diàn zhī zhōng ér shēn yǒu gǎn fā ，zhōng yú bǎi gǎn cāng máng dì fā chū jīng hū ：bái yáng duō bēi fēng ，xiāo xiāo chóu shā rén ！mù qián mù hòu de dōng xī hěn duō ，ér zhī guī jié dào “bái yáng ”(...)
yú qì lín yǐ zì bié xī ，jiāo lóng yǐn qí wén zhāng 。
hái méi yǒu wán biàn sān sì zuò shān ，shān lù wān wān ，yǐ jīng lì qiān wàn zhuǎn 。
wǒ gū zhuó bǐ sì gōng ，wéi yǐ bú yǒng shāng 。
jiē xià qù ，jiù chū xiàn le quán shī zuì kòu rén xīn xián de miáo xiě ：lín lí jiā mén de shí hòu ，lǎo wēng yuán xiǎng mán guò lǎo qī ，lái gè bú cí ér bié ，hǎo shěng qù wú xiàn de shāng xīn 。shuí zhī zǒu le méi yǒu jǐ bù ，yíng miàn què chuán lái le lǎo qī de bēi tí shēng 。tā (...)
rén jìn shuō 、tóng hǔ fèn xián ，yín huáng chǔ xiù ，gǒng gù háng dōu fān píng 。táng yīn sàn shǔ ，dǐng zhuàn níng xiāng ，yǒng rì yī tíng xū jìng 。hóng xiù chí shāng ，cǎi jiān huī hàn ，shì yì jiǔ háo shī jun4 。kàn fēi yún dān zhào ，háng shā jīn lè ，dài gōng guī jìn 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

人尽说、铜虎分贤，银潢储秀，巩固行都藩屏。棠阴散暑，鼎篆凝香，永日一庭虚静。红袖持觞，彩笺挥翰，适意酒豪诗俊。看飞云丹诏，行沙金勒，待公归觐。
《毛诗序》云：“《君子偕老》，刺卫夫人也。夫人淫乱，失事君子之道，故陈人君之德，服饰之盛，宜与君子偕老也。”孔疏云：“毛以为由夫人失事君子之道，故陈别有小君内有贞顺之德，外有服饰之盛，德称其服宜与君子偕老者，刺今夫人有淫泆之行，不能与君子偕老。”他们认为此诗所写的服饰仪容之美属于理想的“小君”（国君之妻）。而朱熹《诗集传》则说：“言夫(...)
周馈饷掌上裁划，抚疲赢得营逸阃外驱差。玉免毫挥翰墨学足三冬，紫鸾诰叙勋

相关赏析

安危大臣在，不必泪长流。
美好的(...)
去过上海豫园的游客，都知道进入园门看到的第一座建筑叫三(...)
江风静，日高未起，
泻酒木栏椒叶盖，病容扶起种菱丝。(...)

作者介绍

吕宜之 吕宜之，字泽父，眉州（今四川眉山县）人。高宗绍兴中进士（清嘉庆《眉州属志》卷一○）。官至绵州通判（清嘉庆《成都县志》卷二）。今录诗二首。